نقد فیلم سقوط ماه (Moonfall)

در این مقاله با نقد فیلم سقوط ماه Moonfall محصول سال 2022 در کنار شما هستیم. امیدوارم از این مقاله لذت ببرید.  "Moonfall" ساخته رولاند امریش بسیار شبیه تبلیغات سوپر بول است که از کنترل خارج شده. هزینه آن بسیار زیاد است، بسیار طولانی ادامه می یابد، و مقدمه آن به قدری عجیب است که وقتی همه چیز گفته می شود و انجام می شود، نمی دانید که حتی سعی کرده است شما را بفروشد.

در فهرست طولانی، طولانی و طولانی دیالوگ‌های خنده‌آلود در آخرین فاجعه آمریچ، باید جایگاه ویژه‌ای برای فریادهای متعدد و تصادفی فیلم برای ایلان ماسک در نظر گرفته شود. این مطمئناً باید اولین فیلم پرفروش 146 میلیون دلاری باشد که در آن قهرمانان با صدای بلند از خود می پرسند: "ایلون چه کار می کند؟" یا فقط یکسره فریاد بزنید: "من عاشق ایلان هستم!"

باز هم، این فیلمی است که در آن - زمانی که ماه به زمین نزدیک‌تر و نزدیک‌تر می‌شود، امواج جزر و مد و چاه‌های گرانش را به راه می‌اندازد و اکسیژن ما را می‌مکد - شخصی از پاتریک ویلسون می‌خواهد تا سیاره را نجات دهد و او غر می‌زند: «نمی‌دانم. من مشکلات زیادی از خودم اینجا داشتم.» بنابراین رقابت زیادی در بخش احمقانه وجود دارد.

بله، "Moonfall" فیلمی در مورد ماه است - آن یکی درست بالای سر شما، همین الان - سرکش می شود و سعی می کند همه ما را بکشد. شکایت از "احمقانه" بودن فیلمی مانند این مانند شکایت از استوانه ای بودن هات داگ شما است. وقتی پول نقد را انباشته کردی، می دانستی چه چیزی می خرید.

مطمئناً، «Moonfall» همه هیجان‌انگیزهای ماه را دارد که احتمالاً می‌توانید بخواهید. ما خیلی سریع می آموزیم که، در این جهان، ماه یک پدیده طبیعی نبوده است. این یک "مگا ساختار" است که توسط بیگانگان ایجاد شده است. و می آید تا ما را بگیرد، اما نه در یک خط مستقیم. اوه نه، این خیلی آسان خواهد بود. همه چیز مانند مارپیچ پیش خواهد رفت، بنابراین ما می توانیم صحنه هایی داشته باشیم که در آن، و این 100% درست است، مردم سعی می کنند از ماه پیشی بگیرند. پیاده. می بینید، ماه به آنها حمله کرده است.

جان بردلی (بازی تاج و تخت) نقش KC Houseman را بازی می کند، یک نظریه پرداز توطئه که مانند بهترین قهرمانان رولند امریش، در مورد همه چیز درست می گفت، و اگر مردم زودتر به ایده های او گوش می دادند، می توانست جان های بیشتری را نجات دهد. (همچنین رجوع کنید به: "Stargate"، "Independence Day"، "The Day After Tomorrow"، "2012"، و غیره) قبل از هر دانشمند دیگری، هاوسمن متوجه می شود که مدار ماه تحلیل رفته است، بنابراین او برایان هارپر (ویلسون) فضانورد سابق آبرومند را به خدمت می گیرد. ) برای کمک به او در رساندن پیام به ناسا.

 

جوسیندا فاول (هالی بری) رئیس تازه منصوب شده ناسا پس از فرستادن یک فضاپیما به ماه و تماشای وحشت‌های غیرقابل توصیفی که بر سر خدمه می‌آیند، هاوسمن و هارپر را به خدمت می‌گیرد تا نقشه‌ای کاملاً جدید بر اساس نظریه‌های کاملاً واکادودل ارائه دهند. در همین حال، پسر فاول و پسر هارپر و خواهران ناتنی‌اش در سفری مرگبار به یک پناهگاه زیرزمینی هستند و از گروه‌های «جنگجوی جاده» و مثل همیشه از آن ماه لعنت‌شده فرار می‌کنند.

فیلمنامه "Moonfall" از طرح اصلی فیلم فاجعه Emmerich استفاده می کند و بسیاری از کلمات را با کلمه "moon" جایگزین می کند. بسیاری از فیلم‌های Master of Disaster بر اساس این ایده هستند که تئوری‌های توطئه حاشیه‌ای واقعی هستند، اما حداقل بیشتر آن فیلم‌های دیگر از ایده‌هایی الهام گرفته‌اند که واقعاً درباره آن‌ها شنیده‌اید و می‌توانند سرتان را در اطراف بپیچند، مانند پیش‌گویی‌های روز قیامت یا بیگانگان فضایی. . وقتی این فیلم ادعا می‌کند که «ماه عملاً بزرگترین پوشش تاریخ است»، کنار آمدن با آن سخت‌تر است. به نظر می رسد که بازیگران در حال خواندن متن مکان نگهدار هستند.

 

و با این حال، هر چند که پوچ است، «Moonfall» نشان‌دهنده یک ضربه جسورانه دیگر از عظمت حداکثری از فیلمسازی است که در زیبا جلوه دادن هرج و مرج فوق‌العاده عالی است. تصویر شاتل فضایی که ناامیدانه موتورهای خود را به کار می اندازد در حالی که در یک موج غول پیکر غرق شده است ممکن است بی معنی باشد، اما از طریق لنز امریش، عملاً کتاب مقدس است. به لطف برخی جلوه‌های بصری پرطرفدار، اما اکثراً موفق، و برخی فیلم‌برداری حماسی مناسب از رابی بامگارتنر («میدوی»)، امریک تقریباً مخاطب را متقاعد می‌کند که این یک ماجراجویی علمی تخیلی واقعا خاص و زیبا است. حداقل تا زمانی که شخصیت ها دوباره شروع به صحبت کنند.

تصور اینکه فیلمی مانند «مهتاب» ممکن است تصادفی ساخته شده باشد سخت است، اما رولاند امریش ممکن است یکی از کم‌آگاه‌ترین فیلمسازان روی کره زمین باشد. صداقت او در به تصویر کشیدن موقعیت های عجیب و غریب برای جذابیت او اساسی است. بنابراین، در حالی که ممکن است کسی بخواهد «سقوط ماه» را به عنوان یک اثر پیروزمندانه پوچ گرایی، تصادفی یا غیر از این، ستایش کند، در عوض باید از دیدگاهی کمتر پخته - اما نه کمتر بصیرتی - استفاده کنیم. به نظر می‌رسد که امریش و شرکت به سادگی فکر می‌کنند که این - این شوخی بی‌مزه، خنده‌دار و خنده‌دار یک فیلم سینمایی - در واقع واقعاً جالب است.

و عجیب ترین بخش این است که آنها تا حدودی درست می گویند. "Moonfall" ممکن است یک فیلم یک ستاره باشد، اما یک فیلم چهار ستاره یک ستاره است.

 

منبع